Opowiadanie cz. 188

Siedziała przed dużym lustrem oprawionym w drewnianą, zdobioną ramę, patrząc z uwielbieniem

w swoje odbicie, układała misternie swoje długie włosy, to nie była kobieta z kompleksami, lubiła się

w całości. Prawdę mówiąc nic dziwnego, nikt  o zdrowych zmysłach nie doszukałby się wad

u tej kobiety, choćby nie wiem jak długo szukał. Rozalia dobrze zdawała sobie z tego sprawę.

Od czasu do czasu sięgała ręką po szklany kieliszek z winem i popijała po odrobince ulubionego

napoju. Wina w szkle ubywało naprawdę powoli, wiedziała że przed nią długi wieczór, a może nawet

długa noc.

Cała ta najnowsza afera z wyjazdem pokojówki Izabel dała Jaśnie Pani wiele do myślenia.

Teraz dopiero zdała sobie sprawę z Jej osobistej, bieżącej sytuacji. Straciliśmy z Wiktorem tak wiele

cennego czasu i tracimy go nadal. Doszła do wniosku. Jesteśmy najbogatsi w całej okolicy a nie wiele

z tego korzystamy. Jestem kobietą na światowym poziomie, a tak naprawdę nie znam świata wcale,

nigdzie nie bywamy. Świat znam tylko z opowiadań i literatury. Upiła wina z kieliszka i spojrzała

na niego nieco dłużej. Te szkło które kupiliśmy dopiero co więcej zjechało świata niż wszyscy w tym

pałacu razem wzięci. Odstawiła delikatny kieliszek i ponownie spojrzała w lustro.

Teraz już miała pewność, czas na zmiany. Powtórzyła te słowa trzykrotnie patrząc sobie w oczy.

Szczery uśmiech zagościł na Jej ustach,  była zadowolona z tego postanowienia.

Opowiadanie powstało dzięki firmie Glassworks produkującej szkło stołowe, Szkło dekoracyjne,

szklane świeczniki, szklane wazony, szklanki, kieliszki, szkło barowe, dzbanki, karafki.